KATYŃ

     Na początku 1940 r. ludowy komisarz spraw wewnętrznych NKWD Ławrentij Beria skierował do Stalina wniosek o rozstrzelanie wymienionych w nim Polaków. Uzasadniał, że Wymienieni Polacy są „zatwardziałymi, nierokującymi poprawy wrogami władzy sowieckiej”. W piśmie wnioskował o rozpatrzenie ich sprawy w trybie specjalnym, z zastosowaniem wobec nich najwyższego wymiaru kary – rozstrzelanie. Dodał, że sprawę należy rozpatrzyć bez przedstawienia zarzutów, decyzji o zakończeniu śledztwa i aktu oskarżenie. 5 marca 1940r. uchwałą KC WKP(b) wniosek Berii został przyjęty.

Pismo podpisali:

  • Józef Stalin – sekretarz generalny WKP(b),
  • Kliment Woroszyłow – marszałek Związku Sowieckiego i komisarz obrony
  • Wiaczesław Mołotow – przew. Rady Komisarzy Ludowych i komisarz handlu zagranicznego,

ręczna notatka za:

  • Michaił Kalinin – przew. Prezydium Rady Najwyższej ZSRS,
  • Łazar Kaganowicz – wiceprzew. Rady Komisarzy Ludowych i komisarz transportu i przemysłu naftowego.

    Wiosną 1940r. wykonując uchwałę KC WKP(b) NKWD wymordowało ok. 22 tyś. obywateli Rzeczypospolitej a wśród nich 14,5 tyś. jeńców wojennych – oficerów i policjantów z obozów w Kozielsku, Starobielsku i Ostaszkowie oraz 7,3 tyś. więźniów aresztowanych w okupowanej przez ZSRS wschodniej części Polski. Oficerów z obozu kozielskiego rozstrzelano w Katyniu, tych ze Starobielska – w Charkowie, natomiast policjantów z Ostaszkowa w Kalininie. Egzekucji więźniów dokonano w więzieniach w Mińsku, Kijowie, Charkowie i Chersoniu.

    W nocy z 12 na 13 kwietnia 1940r. w czasie gdy NKWD mordowała polskich jeńców i więźniów, ich rodziny deportowano w głąb ZSRS, głównie do Kazachstanu. Według danych NKWD w czasie dokonanej wówczas wywózki zesłano 61 tyś. osób.

    13 kwietnia 1943r. Niemcy podali informację o odkryciu masowych grobów w Katyniu.

    28 kwietnia na zaproszenie władz niemieckich na miejsce zbrodni przybyła grupa ekspertów medycyny sądowej i kryminologii. Przewodniczącym komisji był doktor Ferenc Orsos, dyrektor Instytutu Medycyny Sądowej w Budapeszcie. Eksperci w sprawozdaniu jednomyślnie stwierdzili, że egzekucję na polskich jeńcach wykonano w marcu i kwietniu 1940r.

c2fa1d5b-c8c3-49a2-8aba-a6d6877a17b8

M O D L I T W A

(ks. prałat Zdzisław Jastrzębiec Peszkowski )

Matko Bolesna i Zwycięska

Ty, która stałaś na Golgocie pod krzyżem Chrystusa,

byłaś na pewno i w Lesie Katyńskim ….

Zbierałaś ich po kolei

i niosłaś prosto do syna Twojego.

A On przygarnął ich do swojego przebitego serca.

Zatkano im usta, ale Ty słyszałaś ich niemy krzyk.

Wiązano im ręce, jak Synowi Twojemu,

a Ty powtarzałaś: „Ecce Homo”.

Ich przebite czaszki spowiłaś modlitwą.

Najdelikatniej zbierałaś każdą kroplę krwi.

Strzegłaś pamiątek, które nieśli ze sobą,

rozpoznawałaś krzyżyki, ryngrafy, medaliki,

i fotografie, i te listy – pocałunki najbliższych

– z którymi się nie rozstawali.

Widziałaś jak warstwami padali w ziemię,

jak ziarna pszeniczne na chleb mocy dla narodu.

Otulałaś ich ciszą lasu, który do dziś stoi oniemiały.

Czuwałaś nad tymi, którzy kochając – szukali ich, oczekiwali.

I nie mogli spotkać ich inaczej, jak przy Twoim Sercu.

Czekałaś cierpliwie z tymi, którym nie wolno było nawet pytać głośno o Katyń.

A Ci, z Ostaszkowa, i Starobielska?

 Byłaś z nimi do końca?

Gdzie ich żegnałaś?

W lasach, na polach, na morzu?

Ty znasz tajemnicę tak ukrywaną przed światem.

A czy widziałeś też tych, którzy strzelali,

wykonując barbarzyński rozkaz?

Czy ich widziałaś?

I przebaczyłaś im wszystkim?

Nie mogłaś inaczej.

Pamiętałaś przecież słowa Twojego Syna:

„Ojcze odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią”.

I nam pomóż przebaczyć.

Amen.

/1990 rok, w pięćdziesiątą rocznicę Katynia/