/Józef Wolfowicz –  Matka Boża Łaskawa/

1 kwietnia 1656r, w czasie potopu szwedzkiego, król polski Jan Kazimierz w katedrze lwowskiej podczas mszy świętej odprawionej przez nuncjusza papieskiego Pietro Vidoniego przed obrazem Matki Bożej Łaskawej złożył śluby lwowskie. Monarcha oddał Rzeczpospolitą pod opiekę Matki Bożej, którą nazwał Królową Polski. Po ślubowaniu króla, w imieniu senatorów i szlachty podobną rotę odczytał podkanclerzy koronny biskup krakowski Andrzej Trzebicki a wszyscy obecni powtarzali jego słowa.

Lwowskie śluby króla Jana Kazimierza

  „Wielka Boga-Człowieka Rodzicielko i Panno Najświętsza! Ja, Jan Kazimierz, z łaski Syna Twego, Króla królów i Pana mego, i z Twego miłosierdzia król, padłszy do stóp Twoich najświętszych, Ciebie za Patronkę moją i za Królowę państw moich dzisiaj obieram. I siebie, i moje królestwo polskie, księstwo litewskie, ruskie, pruskie, mazowieckie, żmudzkie, inflanckie i czernichowskie, wojska obydwu narodów   i ludy wszystkie Twej osobliwszej opiece i obronie polecam i o Twoją pomoc  i miłosierdzie w tym nieszczęśliwym i przykrym królestwa mego stanie przeciw nieprzyjaciołom świętego rzymskiego Kościoła pokornie błagam. A że największymi dobrodziejstwy Twemi pobudzony pałam wraz z moim narodem nową i najszczerszą chęcią służenia Tobie, Najświętsza Panno, i Synowi Twojemu, Panu naszemu, Jezusowi Chrystusowi, że cześć Waszą i chwałę przenajświętszą zawsze po wszystkich krajach mego królestwa z wszelką usilnością pomnażać i utrzymywać będę. Obiecuję oprócz tego i ślubuję: iż gdy za świętem Twym pośrednictwem i wielkiego Syna Twego miłosierdziem, nad nieprzyjaciółmi, a osobliwie Szwedami, Twoją i Syna Twego cześć i chwałę wszędzie po nieprzyjacielsku prześladującymi i zupełnie zniszczyć usiłującymi, zwycięstwo odniosę, u Stolicy Apostolskiej starać się będę, aby ten dzień na podziękowanie za tę łaskę Tobie i Synowi Twojemu corocznie jako uroczysty i święty na wieki obchodzono i polecę czuwać nad tym biskupom królestwa mego, aby to, co przyrzekam, od ludów moich dopełnione było.    A ponieważ z wielkim bólem serca mego poznaję, że łzy i krzywdy włościan w królestwie moim Syn Twój, sprawiedliwy Sędzia świata, od siedmiu już lat dopuszcza na nas kary powietrza, wojny i innych nieszczęść, przeto obiecuję i przyrzekam oprócz tego, iż ze wszystkiemi memi stanami po przywróceniu pokoju użyję troskliwie wszelkich środków dla odwrócenia tych nieszczęść i postaram się, aby lud królestwa mego od niesprawiedliwych ciężarów i ucisków był uwolniony. Uczyń to, Najmiłosierniejsza Pani i Królowo, abyś tak samo, jakeś najszczerszą chęć we mnie, w moich urzędnikach i stanach do wyznania tego ślubu wzbudziła, także nam łaskę u Syna Twego dla wypełnienia tego ślubu uprosiła. Amen.”

„A dzwony w kościołach polskich, ruskich i ormiańskich biły nieustannie, zwiastując wszystkim, że król jest we Lwowie i że Lwów to ze stolic pierwszy, ku wieczystej swej chwale, przyjął króla wygnańca…… Bito mu też czołem, gdzie się tylko pokazał; czapki wylatywały w górę, a okrzyki vivat! wstrząsały powietrzem; bito czołem i przed karocami biskupów, którzy przez okna żegnali zgromadzone tłumy; kłaniano się też i wykrzykiwano senatorom, czcząc w nich wierność dla pana i dla Ojczyzny.”  

Tak Henryk Sienkiewicz, w „Potopie” t. II, rozdz. 30, opisał atmosferę ówczesnego Lwowa.

Kilka dni po ślubowaniu Król przybył do kościoła Jezuitów, gdzie nuncjusz papieski Pietro Vidoni odprawił nabożeństwo przy wystawionym Najświętszym Sakramentem. Na końcu Litanii Loretańskiej po raz pierwszy dodał inwokację „Regina Regni Poloniae, ora pro nobis” (Królowo Korony Polskiej, módl się za nami). Tym aktem przedstawiciel Ojca Świętego, w obecności króla Jana Kazimierza ogłosił Najświętszą Pannę Maryję Królową Narodu Polskiego.  29 XI 1908r. św. Pius X pozwolił na wpisanie do Litanii Loretańskiej stałego wezwania „Królowo Korony Polskiej” oraz ustanowił Święto Królowej Polski dla diecezji lwowskiej. 14 stycznia 1920r. na prośbę Episkopatu Polski papież Benedykt XV rozszerzył wezwanie w Litanii Loretańskiej oraz święto na całą Polskę. 12 października 1923r.  papież Pius XI  wyznaczyła coroczne święto NMP Królowej Korony Polski na 3 maja a do Litanii Loretańskiej oficjalnie dołączono wezwanie „Królowo Korony Polskiej”, które po II wojnie światowej przekształcono na „Królowo Polski”. W 1962r. Jan XXIII ogłosił NMP Królową Polski, główną Patronką kraju razem ze świętymi biskupami i męczennikami Stanisławem i Wojciechem.